Postępowanie OOS w aspekcie transgranicznym (7)

Postępowanie dotyczące transgranicznego oddziaływania na środowisko stanowi element postępowania w sprawie oceny oddziaływania  na środowisko planowanego przedsięwzięcia. Postępowanie transgraniczne musi być zakończone przed wydaniem decyzji w sprawie planowanego przedsięwzięcia.

Postępowania transgraniczne prowadzone są przez państwo – stronę, które jest potencjalnym źródłem wystąpienia takiego oddziaływania na podstawie regulacji prawnych uwzględniających konwencje międzynarodowe, umowy dwustronne oraz przepisy krajowe.

Przesądzenia o tym, że dane przedsięwzięcie może powodować znaczące transgraniczne oddziaływania na środowisko dokonuje organ wydający decyzję w sprawie tego przedsięwzięcia. W przypadku przedsięwzięć zaliczonych do tzw. pierwszej grupy, możliwość transgranicznego oddziaływania powinna być odnotowana w raporcie o oddziaływaniu na środowisko. W przypadku przedsięwzięć z tzw. drugiej grupy kryteriami umożliwiającymi określenie potencjalnego transgranicznego oddziaływania na środowisko mogą być takie czynniki jak np. lokalizacja inwestycji na terenach przygranicznych, wysoki poziom emisji zanieczyszczeń atmosferycznych, odprowadzanie ścieków do rzeki przepływającej do sąsiedniego kraju. Państwo – strona pochodzenia ma obowiązek powiadomienia państwa – strony narażonej o możliwości wystąpienia oddziaływania transgranicznego oraz przekazania niezbędnych informacji o możliwym oddziaływaniu transgranicznym. Konwencja o ocenach oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym, sporządzona w Espoo w dniu 25 lutego 1991 określa m.in. tryb powiadamiania strony narażonej, procedurę przygotowania odpowiedniej dokumentacji, przebieg konsultacji (z administracją i społeczeństwem) oraz sposób uwzględnienia w decyzji końcowej wniosków z postępowania transgranicznego.